qıvraq

sif.

1. Sağlam, möhkəm, gümrah, səhhətcə yaxşı. Qıvraq bədən. Xəstə bu gün bir az qıvraqdır. – Səksən yaşındadır, hamıdan qıvraq. Q. Z.. Həkim yaşlı, lakin qıvraq bir adamdı. Ə. Ə.. // Çevik, cəld, diribaş, zirək, yüngül. <Qəhrəman yüzbaşı:> Ədə, cəld tərpəşin!. . Əziz, atı döy, sənin atın qıvraqdır. . C. M.. Adamlar aralanıb Tükəzbana yol verdilər. Tükəzban qıvraq z. atdan düşüb, şuraya daxil oldu. B. T..

2. Yüngül, kip, bədənə yapışan, hərəkətə mane olmayan (paltar, ayaqqabı və s. haqqında). Qıvraq paltar. Ovçular qıvraq z. geyinib yola düşdülər. – . . Qaçaqlar gəlirlər, amma qabaqlarınca bir ucaboylu, qıvraq z. geyinmiş yaraqlı, əsbablı oğlan gəlir ki, çox heybətlidir. M. F. A.. <Zaman> əlindəki dəsmalında sovqatı, ayağında qıvraq çarığı şəhərin yavıqlığındakı kəndə nişanlıbazlığa gedirdi. Ç..